7 yaşındaki oğlumla birlikte kitap okumak, en kıymetli deneyimlerden biri diyebilirim. Onun hayal gücünün, kelime dağarcığının nasıl geliştiğini görmek ve bazen o yeni kelimeleri hızla günlük hayatımıza dahil ettiğine tanık olmak tarifsiz bir mutluluk… Faydalı içerikleri birlikte okumanın yanında, zaman zaman muzip, eğlenceli, hatta biraz sınırları zorlayan karikatür kitaplarına da alan açıyoruz. Ben, okuma alışkanlığının temelinde yalnızca fayda değil, keyif de olmalı diye düşünenlerdenim diyebilirim.

Bir süredir kütüphanemizde onlarca alternatif kitap olmasına rağmen oğlumun sürekli aynı kitapları seçtiğini fark ettim. Önceleri “seviyor demek ki” diye düşündüm. Ancak bu tekrarlar devam edince merak ettim, sorduğumda ise çoğu zaman kısa bir “bunları istiyorum” cevabı aldım.

Bunun üzerine küçük bir planlama yaptık. Son iki haftadır, her gün belirli sayıda kitap okuyoruz ve okunan kitapları kütüphaneden kaldırıyoruz. Böylece tekrar tekrar aynı kitaplara takılmadan ilerliyoruz.

Henüz tüm kitapları bitirip sıfırlama aşamasına gelmedik ama şimdiden faydasını gördüm. Oğlum hem kütüphaneye daha dikkatli bakmaya hem de yeni kitaplara merakla yaklaşmaya başladı. Bir yandan düzenli okuma alışkanlığı pekişirken, diğer yandan çeşitliliğe adım atıyor.

Çocuklara seçim özgürlüğü vermek evet güzel, ama öğrenme yolculuklarında ufak sistemlerle onlara yeni kapılar açmak da bir o kadar faydalı olabiliyor. Kimi zaman aynı kitapları tekrar tekrar okumak güven veriyor, kimi zaman da yeni kitaplarla farklı dünyalara açılmak cesaret istiyor. Aslında öğrenme tam da böyle bir denge: tanıdık olanla güven, yeni olanla gelişim.

Ben de bu yolculuğun bir parçasıyım. Yanında kendi kitabımı okumam destekleyici oluyor, şimdilik beni bölme isteğini engelleyemese de zamanla ona da alışacağız. Üstelik üç kitabı kendisi okusa da, bir kitabı mutlaka benim okumamı bekliyor. O da hakkıdır küçük adamın. ☺️

Şimdi merakla bekliyorum, bakalım kütüphane sıfırlandığında hangi kitaplara yönelecek…